سحر نزدیک است...

خدا جان دلم

میشه این توبه ی بی تشریفات و خودمونی من رو قبول کنی؟

میشه بازم بهم نگاه کنی؟

میشه مثل قبل حس کنم یه موقع هایی میای پایینو بغلم میکنی؟

میشه دستتو رو شونم حس کنم؟

خداجان...ببخش...

کمکم کن از دستت ندم...

کمکم کن خوب باشم...

کمکم کن بهت اعتماد کنم...

کمکم کن بسپارم به خودت...

و دیگر هیچ...

من فرصت اشتباه کردنو به خودم میدم.

اما فرصت اشتباه دوباره رو نه..

باید ببینم اشکال کار از کجاس..

آزمون نباید اینطوری میشد...