سحر نزدیک است...

از معدود دفعاتیست که از تنهاییم هیچ لذتی نمیبرم. نیاز به یک آدم دارم؛ نه کتاب، نه فیلم، نه خواب. فقط نیاز به یک آدم دارم.

امروز به اندازه‌ی تمام یک هفته‌ای که زندگی روی مهربان خود را بهم نشان داده‌بود اشک ریختم و حالا انگار دیگر جهانم به تعادل رسید و بی حساب شدیم.

And my heart is homeless