چهارشنبه ۳ خرداد ۹۶
هیچ چیز بدتر از این نیست که روزهام بی ثمر دارن از دستم میرن.
منظورم از "ثمر" فقط درس نیست.
خیلی خیلی وقته که چیزی بهم اضافه نمیشه.برای همینم هست که چیزی برای گفتن ندارم.
شاید بهتر باشه خیلی جدی یه مدت نباشم.حتی اگر درس نخونم،لااقل یه کار مفیدی انجام بدم.
قبلا اراده ی کنارگذاشتن نت رو داشتم.خیلی انتحاری و طولانی مدت.
اما از وقتی خودم مینویسم،با اینکه معمولا کسی کاری باهام نداره اینجا،ولی نمیتونم نیام.الکی میام.و بعد از اینکه میام،انگشتام اتومات همه جا میرن...و یهو 2 ساعت میگذره.
+این پست با اکراه تمام گذاشته میشود.چرا که علیرغم میل باطنی علیه خود قیام نموده ایم.(معلومه امروز امتحان دین و زندگی داشنم،نه؟)
+این "یه مدت" که در پست اشاره شد،دقیقا معلوم نیس چقدره.ولی مینیمم یه هفته رو امتحان میکنم ببینم چی میشه.
