سحر نزدیک است...

من که خب نرفتم آزمون . این 11 روز آزمون سر یه مسئله مهمی در کمال ناباوری مسافرت رفتم و وقتی نموند برام . 

والا من که عیدم قشنگ از بین رفت . این آزمون که هیچی . آزمون قبل هم کلا بدون مطالعه رفتم و یه سقوط 500-600 تایی . استرس که نه ولی یه کم خشونت به رفتارم افزوده شده .

چیزی نیست ان شاء الله . [از جنبه زیستی] فشار و استرس باعث افزایش فشار خون شده و ... .

والا گنگ بود برام . جمع بندی پایه یعنی کل 2 و 3 ؟ جمع بندی پیش 1 و 2 یعنی کل پیش 2 ؟ و یه سری سوالات دیگه که دو دلم کرده .

چهلم پدربزرگم بود (اشاره کرده بودم تو وبلاگ)

یه نقل قول از خودم دارم که خیلی امسال بهم کمک کرد " هدف من فقط آزمون دو هفته بعده " . به کنکور فکر نکنید . برنامه ریزای قلم چی اینکار رو کردن . همین که آزمون رو جدی بگیرید انگار کنکور رو جدی گرفتید .

درست بودن یه برنامه رو با مقایسه با برنامه های الگو ارزیابی نکنید . کافیه که برنامه به موفقیت ختم بشه که در مورد شما ، شده .

خب در اینصورت احتمالا شرکت کنم . البته نمیخونم براش . آزمونای عادی رو میخونم اینو همینطوری فقط شرکت میکنم ببینم کلا چطورم .

انگیزه گرفتن برای هر کس به یک شکله . من با رتبه های کنکور صحبت میکردم . (رتبه های تک رقمی مثلا : کیارش زارع و پیمان رحیم زاده و آرمین گلچین و خادم بشیری ها و ... . که حکما نمیشناسیدشون که تجربین) . این رو هر کس باید خودش پیدا کنه .

اولین موفقیت اینه که باور کنید موفقید . خوب نیست که گفته بشه "موفقیتی حاصل نشده" . به مقایسه اصولا اعتقادی ندارم اما به همون تعداد که افراد با تراز بالاتر از شما وجود داره ، بیشتر از اون تراز های پایینتر از شما وجود داره .

لطف شماست . سعی میکنم طرز فکرم (که حتما یه جاهایی هم اشتباه هست) رو بیان کنم . اعتماد به نفس اگه معنای استرس نداشتن هم بده انکار نمیکنم ، اما مصمم بودن و اراده ... . چه اتفاقای خوبی که برام پیش میومد اگه بیشتر ازش داشتم !